کوگیتا

«کوگیتا» در معنای لغوی تقریباً معادلِ «اندیشیدن» است. به علاوه نام آلبوم ما را به یاد جمله‌ی معروفِ لاتینِ رنه دکارت می‌اندازد: Cogito ergo sum (می‌اندیشم، پس هستم). مارتینا کوسسکا نیز می‌خواهد ما را دعوت به همین موضوع کند. دعوت به بازاندیشیدن به مرزهای زمان در موسیقی، به رنگ‌های صوتی «دور از انتظار» و به «هارمونی‌های نو». به‌علاوه اثر می‌خواهد نماینده‌ای از موسیقی مجلسی امروز باشد (دفترچه‌ی اثر به قلم هوشیار خیام) و قصد دارد کارگانِ عظیم موسیقی مجلسی را پربارتر کند. اولین قطعه، با نامِ «کوگیتا!» با بازی‌های غیرمنتظره با کشش‌های نغمات «[...] احساس زمان را از شما میدزدد» (دفترچه‌ی اثر به قلمِ کوسسکا). هرچند جستجو برای تولید رنگ‌های صوتی جدید تقریباً در تمامی قطعات اثر دیده می‌شود اما قطعه‌ی دوم، با نامِ «سیال»، تمرکزش را بر تولید رنگ‌هایی «دور از انتظار» از پیانو و فاگوت گذاشته است. قطعه‌ی سوم، با نامِ «تریو برای پیانو،لحظه‌ تردید، از فکر تا ایجاد»، «هارمونی‌های نو» را جستجو می‌کند. قطعه‌ی چهارم و پنجم علاوه بر مطالب پیشین در پیِ تداعی «جهان شرق» (قطعه‌ی ENT1701) و یک حس عاشقانه (قطعه‌ی «صحنه‌های عاشقانه») است. تمامی این قطعات از ساخته‌های سال‌های 1390- 1393 مارتینا کوسسکا هستند. در انتها می‌توانید قسمتی از قطعه‌ی «کوگیتا!» را بشنوید.