کنسرتوها

آهنگ‌سازی به زبان موسیقی کلاسیک غربی برای موسیقی‌دانان ایرانی دغدغه‌ای هویتی در پس خود دارد. آنها اغلب در تلاش‌اند عناصری از موسیقی فرهنگ خود را در ساخته‌هایشان وارد کنند. آیدین صمیمی‌مفخم نیز با همین رویکرد در نخستین آلبوم رسمی خود سه‌ کنسرتو را به مخاطبانش عرضه کرده‌است. او در دفترچه‌ی آلبوم توضیح می‌دهد که این سه در بین سال‌های 1392 تا 1395 تولید شده‌اند؛ سال‌هایی که به گفته‌ی صمیمی‌مفخم نگاه او به موسیقی کلاسیک و «اقلیمی» ایرانی هرچه بیشتر «شخصی» شده‌است. از همین روی اولین قطعه (رجز-کنسرتو برای تنور هورن و آنسامبل) با صراحت فضایی از چهارگاه را در خود دارد که در کنار نام قطعه و صدای تنور هورن تداعی‌هایی از تعزیه را برای ما دارد. در قطعه‌ی دوم (لودوس کنسونوس شماره‌ی 10) عناصر موسیقی کلاسیک و مردمی ایرانی به‌صراحت قطعه‌ی قبل نمایان نیست. قطعه‌ی سوم (هولوگرافی-کنسرتو برای پیانو و سازهای زهی) جدیدترین اثر صمیمی‌مفخم است که شاید «ورود به دنیای ریزپرده‌ها» تنها بارقه‌ای از بازتاب آن هویت ایرانی باشد و به‌سختی بتوان مانند دو قطعه‌ی قبل به‌طور واضح عناصری ایرانی یافت. قطعه‌ی اول به رهبری گیرت گالائرت و اجرای آنسامبل تخصصی موسیقی معاصر دانشگاه لوون انجام گرفته و تکنوازِ تنور هورن آن تیم دو مائسنیر است. رهبری قطعه‌ی دوم برعهده‌ی آندره ورابچ و اجرای آن از ارکستر اُستراوسکا باندا است. نوید گوهری رهبری ارکستر نیلپر را برای اجرای قطعه‌ی سوم برعهده داشته و سولیست آن مارتینا کوسسکا است. در پایان می‌توانید قسمت‌هایی از قطعه‌ی هولوگرافی را بشنوید.