دس

کمانچه: فرشاد سیفی
دهل، تمبک: رضا عزیزی‌جم 

صدابرداران: انوشیروان فاضل‌نژاد، محمد سبزعلی
ضبط: استودیو موج هفتم 

ناشر: مؤسسه فرهنگی‌ـ هنری ماهور
مدیر مسئول: محمد موسوی 

تاریخ ضبط: ۱۳۹۸
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹ 

مدت زمان آلبوم: ۵۳:۲۸

گستردگی فرهنگ موسیقایی رقص میان اقوام ایران، با وجود کم‌رنگی نام این پدیده در رسانه‌ها در سال‌های اخیر، بسیار است. این پدیده نه فقط منحصر به شادمانی است، که مفاهیم عمیق‌تری چون اتحاد را نیز در بر دارد. در آلبوم «دس»، فرشاد سیفی ما را به شنیدن موسیقی‌های رقصِ سرزمین مادری‌اش، لرستان، دعوت می‌کند.

آلبومْ سومین اثرِ منتشرشده از سیفی در باب موسیقی رقص لرستان است و در آن دونوازیِ کمانچه و دهل یا تمبک را می‌شنویم. به یاد داشته باشیم، کمانچه‌ مهم‌ترین ساز ملودیک منطقه‌ی لرستان و اجرای موسیقی شادمانی مهم‌ترین کاربرد این ساز است. از طرفی دیگر، بنا بر توضیحات آلبوم، ملودی‌هایی از کارگان موسیقی سرنا و تنبور لرستان نیز در این اثر به‌ کار‌ گرفته شده‌اند. پس، گویی «دس» مجموعه‌ای است از میراث موسیقی رقص لرستان با روایت کمانچه.

یک سوییت موسیقی رقص لرستان، معمولاً، از «سنگین‌سما» شروع شده و پس از «سه‌پا» با «دوپا» پایان می‌یابد. با وجود این سنتِ ترتیب اجرا، سیرِ حرکتِ کُند به تندِ رقص‌های لرستان، در این آلبوم، با آوردن «دوپا» در ابتدا بهم خورده است. به علاوه،‌ بداهه‌پردازی بر اساس ملودی‌مدل‌های فولکلور و ساخته‌ی استادان بزرگْ نیز از سنت‌های موسیقی لرستان است، اما به نظر می‌آید که، در این آلبوم، تمرکز اصلیِ سیفی بر روایت ملودی‌های استادان گذشته بیش از بداهه‌نوازی بوده باشد.

آنچه از سنت‌های موسیقی رقص لرستان یاد کردیم تکنیک بالایی در اجرا می‌طلبد، به‌خصوص، در «دوپا» و قطعه‌ی آخر که مجموعه‌ای است از قطار، فتاحی، سوار هوئه و فتاح پاشایی که باز هم بر اساس ریتم دوپا هستند و سرعت بالایی دارند. به‌علاوه‌، استفاده‌ی سیفی از تکنیک‌های آرشه‌پرانی و یا بمِ ساز، در نقش واخوان و همراهی ملودی، بر این چالاکی افزوده است. در اجرای سازهای ضربی نیز با این که، اکثراً، تقلیدکننده‌ی ریتم پایه‌ی قطعات هستند، بعضاً، تکنیک‌های تخصصی‌تری به‌کار بسته شده است.

در پایان، می‌توانید بخشی از ”دوپا“ را بشنوید.