آهنگ‌ساز، شعر، خواننده، گیتار آکوستیک، گیتار الکتریک، کیبورد و سینتی‌سایزر: مازیار خواجیان
همخوان، پیانو، کیبور، سینتی‌سایزر، طراحی ریتم و پرکاشن: محمدرضا اصغری
خواننده: بهمن چکاد
گیتار الکتریک: نیما رمضان
دیجریدو و پرکاشن: مازیار آل‌داوود
همخوان: آذرخش فراهانی
مهندسی صدا، میکس و مستر: محمدرضا اصغری
تولید و ضبط:مازیار خواجیان و محمدرضا اصغری (WoolWaves Studio)
تهیه کنندگان: محمدرضا اصغری، مازیار خواجیان
ناشر: تهران، مرکز نشر و پخش جوان
تاریخ انتشار: تابستان 1397
پرهیز از تندای بالا، عدم استفاده از الگوهای ریتمیک مناسب رقص، پرداخت‌های الکترونیک بر روی صداهای غیر موسیقایی و نوع رنگ صوتی بیانگر تمایلات اثر به زیبایی‌شناسی راک است. به علاوه با توجه به اینکه ترکیب سبک‌های مختلف در موسیقی مردم‌پسند أمری معمول است، در برخی نقاط اثر بافت ریتمیک چندلایه، نحوه‌ی تقطیع شعر و تکنیک آوازی خواننده رگه‌هایی از هیپ هاپ را بروز می‌دهد.
نحوه‌ی طراحی مصور دفترچه برای بیان دغدغه‌های پیراموسیقایی نیز از دیگر ویژگی‌های راک آن است. تصاویر شهری درون دفترچه، نام آلبوم و وجود صداهای غیرموسیقایی بازنمای فضای شهری (بوق ماشین، آژیر و صدای موش) تلاش‌هایی است برای بیان آن دغدغه‌ها. همچنین آن ویژگی‌ها می‌خواهند مخاطب ایرانی را درگیر موسیقی خود کنند.
گونه‌ها و سبک‌ها موسیقایی همچون راک، هیپ هاپ و آر اند بی (R&B) هرکدام در بسترهای فرهنگی1 مختلفی حیات دارند که به دلیل عدم وجود آن بسترها در ایران استفاده از شیوه‌های مختلف برای درگیر کردن و معنا کردن آن موسیقی‌ها برای مخاطب ایرانی حیاتی است.
این آلبوم نخستین اثر گروه «#تهران» است. مازیار خواجیان پیش از این آلبوم «فنا» (ماه‌ریز، 1390) را منتشر کرده بود.
در پایان می‌توانید بخشی از قطعه‌ی «#آواز» را بشنوید.
1 – این بسترها با ویژگی‌های طبقاتی، قومی («سیاهان» و «سفیدان»)، سیاسی («چپ» و «راست») و جغرافیایی («شمالی و «جنوبی» و یا «بریتانیایی» و «آمریکایی») مشخصی تعریف می‌شوند.