آهنگساز: احمد پژمان
اجرا: Kandinsky Music Society
رهبر: کاوه ژوله
ویلن ۱: دیانا سرگسیان
ویلن ۲: ساشا آتانیان
ویولا: لیلی سویان
ویلنسل: وارژوهی میرزویان
کنترباس: اما مانوچاریان
ناشر: خانهی پایور
مدیر هنری: علی صمدپور
قطعهی «پارسیان»، به مناسبت هشتادوپنجمین سالگرد تولد احمد پژمان، توسط خانهی پایور، در خردادماه ۱۳۹۹، منتشر شده است. این قطعه، که از اولین ساختههای پژمان است، در واقع، اُوِرتوری است که او در دوران تحصیلش (در وین) نوشته و امسال، پس از پنجاه سال، با اعمال تغییرات زیادی، برای کوینتت زهی تنظیم و در ارمنستان ضبط شده است.
ساختار «پارسیان» سهبخشی است و فضای مدال آن به چهارگاه شباهتهایی دارد. اثر چون آتشی است که هر لحظه از نقطهای متفاوت افروخته میشود. خطوط ملودی، که چون شعلههای این آتش بر روی یکدیگر زبانه میکشند و تحرک قطعه را در دست دارند، با تشکیل بافتی چندصدایی، میان سازها میچرخند. با افتادن هر موتیف در دست یکی از سازها، آن ساز خود را بالاتر کشیده و دیگر سازها، پیرو او، موتیف را با تکنیکهای تقلید بسط میدهند: چون موجهایی آتشین که گرداگرد هم میچرخند، به یکدیگر نزدیک شده و در هم تنیده میشوند و لحظهای بعد در برابر یکدیگرند.
در بخش دومِ قطعه، که موجها بالاخره همصدا شده و آرام گرفتند، این تلاطم یکدست میشود و ملودی که با همراهی لایههای هارمونیک بین سازها میچرخد، این بار با طمأنینه، راویِ قصهي قطعه میشود. حال، ذرهذره، تصویر چهارگاه کمرنگ شده و نگرش غربیتری بر روند قطعه حاضر میشود. اما، گویی دوباره این آتش جان گرفته باشد، موتیفهایی مشابه قسمت ابتدایی، شعله میکشند، بسط و گسترش داده میشوند و اندکاندک همان فضا و روند اولیه، دوباره، ساخته میشود. پس از این فرازوفرودها، موسیقیِ پژمان با کادانسی که در ابتدا نیز زمزمههایش شنیده میشد و در پایان بخش اول نیز نواخته شده بود، به پایان میرسد.
در پایان بخشی از «پارسیان» را میشنوید.
برای خرید و دانلود آلبوم پارسیان به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
13 مهر 1399