سالنامه

آهنگساز: محمدرضا فیاض
تار: حمیدرضا خبازی، گلنوش صالحی، سیاوش ایمانی
بم‌تار: راضیه نظری
عود: یاسمین شاه‌حسینی
سنتور: پگاه زهدی
قانون: آفرین نظری‌جو
کمانچه: سهیل صادقی، فرشاد صارمی، سامر حبیبی
قیچک آلتو: شیما شاه‌محمدی
قیچک باس: بیتا قاسمی
نی: فرهاد زالی، آرش فلاح، حسین خوش‌چهره
تمبک، بندیر و دایره: ستار خطابی، مسعود براره، حمید قنبری
نقاره‌ی فارس و کوزه: ماهان ببری
خواننده: فرهاد زالی و سیاوش ایمانی
صدابردار، میکس و مسترینگ: محمدباقر زینالی

ناشر: تهران، ماهور
تاریخ ضبط: 1396
تاریخ نشر: بهار 1397

محمدرضا فیاض از معدود موسیقی‌دانان کلاسیکِ ایرانی است که آهنگسازی را اصلی‌ترین محور زیست حرفه‌ای خود می‌کند. اولین آلبومش با نام «درگذر» (ماهور، 1391) در سال 1376 ضبط و به صورت کاست منتشر می‌شود. در دورانی که گونه‌های با ریتم آزاد غالب اکثر آثار آن دهه بودند و تألیف اثر عمدتاً بر دوش خوانندگان و تکنوازان استوار بود «در گذر» از ذهنیت آهنگسازانه‌ای سخن می‌گفت که به فرم ترکیبی، مدگردی‌های آزادانه، سازبندی، چندصدایی، نگاه متفاوت به وزن و ریتم، و خارج‌کردن موسیقی از زیر سایه‌ی شعر می‌اندیشید. هرچند در «شاعر آینه‌ها» (ماهور، 1392) ـ مجموعه‌ای که در سال 1371-1373 ضبط و بیست سال بعد منتشر می‌شود ـ بارقه‌هایی از این اندیشه‌های آهنگسازانه را می‌بینیم اما «در گذر» صراحتاً نقطه‌ی آغازین فیاض را نشان می‌دهد. میانه‌ی راه «پرسه در آینه» (حوزه‌هنری، 1386)  است و آخرین ایستگاه تا اکنون «سالنامه». سازبندی نسبت به آثار پیشین مفصل‌تر شده است و متعاقب آن دست او برای پردازش بافت بازتر. به‌طوری که ملودی‌پردازی‌های در قسمت بم با اضافه‌شدنِ قیچک آلتو و باس به سازهای بم‌تار و عود رنگ و بوی متفاوتی نسبت به آثار پیشین او داده است. فیاض در این اثر نیز مانند «پرسه در آینه» زیر بارِ چالش ساختِ قطعه‌ا‌ی طولانی به مدت بیست دقیقه می‌رود. به غیر از آن قطعه‌ی سازی اثر حاوی دو قطعه‌ی دیگر نیز هست: یکی «چهارمضراب سالنامه» برای سنتور و گروه، و دیگری «تصنیف سالنامه». در پایان می‌توانید قسمتی از قطعه‌ی «سالنامه» را بشنوید.