بر کرانه‌ی شب

خواننده: محمد رئوف قنبری
ویلون: محمدرضا شریفی
سنتور: کوروش گلکار
تنبک: اردشیر بزرگ‌نیا

صدابردار، میکس و مسترینگ: نوید شاه‌بیگی (استودیو آرشاویز)

ناشر: تهران، راوی آذرکیمیا
تاریخ انتشار: تابستان 1397

صدای خواننده‌ای که رنگ صوتی‌اش به حسین قوامی شباهت دارد و بر روی چگونگی ادای کلمه به کلمه‌ی اشعار وسواس نشان می‌دهد (مانند سبکِ خوانندگان اصفهانی) موسیقی دوره‌ی رادیو و برنامه‌ی رادیویی گلها را در پیش چشمانمان می‌آورد. حضور ویولن در اولین قطعه‌ی موزون و اولین ساز و آواز، آمدنِ تصنیفی از امین‌الله رشیدی و حضور ارکستر زهی در هر دو تصنیف آلبوم نیز موسیقی ایرانی دهه‌ی 30 و 40 را تداعی می‌کند.

«بر کرانه‌ی شب» از دو بخش ابوعطا و سه‌گاه تشکیل شده است. در بخش اول ویلون به همراه سنتور و تمبک قطعه‌ی موزون (ساخته‌ی حبیب‌الله بدیعی) را می‌نوازند و در قطعه‌ی بعدی (ساز و آواز) ویلون اکثر جواب آوازها را می‌دهد. بخش ابوعطا با تصنیف «برکرانه‌ی شب» امین‌الله رشیدی با اجرای ارکستر زهی پایان می‌گیرد. در ادامه ویلون کاملاً در بخش سه‌گاه حذف می‌شود و سنتور و تمبک قطعه‌ی موزون («زنگ شتر» ساخته‌ی ابوالحسن صبا) و ساز و آواز را اجرا می‌کنند. در پایان این بخش باز هم تصنیفی با همراهی ارکستر زهی می‌آید. به این ترتیب چینش قطعات و عدم حضور تکنوازها در تمامی قطعات نیز به مانند برنامه‌ی «گلهای رنگارنگ» است.

از سوی دیگر سبک نوازندگی سنتور با اینکه رگه‌هایی از سبک فرامرز پایور را در خود دارد اما به سنتورِ پرویز مشکاتیان متمایل‌تر است. از این روی لزوماً آلبوم تمامی نگاهش به موسیقی دوره‌ی رادیو نیست. «بر کرانه‌ی شب» محصول هنرمندانی است که بیش از آنکه فرصت‌های پیاپی‌ای برای اجرا و تولید آلبوم داشته باشند مشغول به تدریس و تربیت هنرجو بوده‌اند. احتمالاً مطابق با همین موضوع آنها تمایل به تولید موسیقی به‌مانندِ دوره‌‌ای خاص داشته باشند.

در پایان می‌توانید بخشی از قطعه‌ی «بر کرانه‌ی شب» را بشنوید.