اشراق

آهنگ‌ساز، رهبر آنسامبل:کاوه میرحسینی
اجرا از آنسامبل کانتوس
تک‌نواز ویولنسل: گُکچه باهاراُیتون
ویولن: دانیال جورابچی، آرش اسدنژاد، نوید شعبان‌زاده، رائین نورانی، آناهیتا خانزاده، پویا دهلاری، مونیکا لران، امین عطائی، علیرضا چهره‌قانی، برهان همتی، نفیسه محمودی
آلتو: امین زمان‌خان، همایون هاشم‌زاده، طناز اسداللهی، پگاه فاضلی، علی یزدی
ویولنسل: ارسلان علیزاده، غزاله شیرازی، المیرا نعمت‌زاده
کنترباس: فرشید پاتینیان، هادی اسماعیلی
سازهای کوبه‌ای: سالار اصغری، آرمین خیردان

صدابرداری، میکس و مسترینگ: پویان عبدلی (استودیو موزه موسیقی تهران)

ناشر: تهران، تلسک
مدیر تولید: ارژنگ آقاجری
مدیر اجرایی: حمید فتح‌اله‌زاده
تهیه‌کننده: توسعه و تأمین محتوای آتور
حامی مالی: خانواده‌ی شرکت‌های آبان
تاریخ انتشار: بهار ۱۳۹۸
تاریخ ضبط: بهار ۱۳۹۶

آلبوم حاوی اجرای قطعه‌ی «اشراق» به آهنگ‌سازی کاوه میرحسینی است. این قطعه کنسرتو برای ویولنسل و ارکستر زهی است و چهار قسمت دارد. قسمت اول «گنبد» نام گرفته و با مدت زمان ۱۴ دقیقه طولانی‌ترین قسمت قطعه به‌حساب می‌آید. همان‌گونه‌که عنوان قطعه و قسمت‌های آن بازنمای هویت ایرانی هستند در متن صوتی «گنبد» نیز عناصری از موسیقی‌های با هویت ایرانی حضور دارند. این عناصر با صراحت از همان ابتدای قطعه در سطح ریزپرده‌ها، موتیف‌ها و الگوهای ریتمیک خود را نشان می‌دهند. اثر بااینکه ریشه در سنت موسیقی معاصر دارد اما از تداعی مدالی که ریزپرده‌ها و موتیف‌ها بوجود می‌آورند و ضربانی که آن الگوهای ریتمیک به قطعه می‌دهند اجتناب نمی‌کند. قسمت دوم باعنوان «خلسه» تماماً موزون است و ملودی‌های رقصان ملهم از موسیقی‌های مردمی ایران در آن نقش مهمی دارند. در این قسمت ویولنسل با سازهای کوبه‌ای می‌نوازد و با پیتزیکاتوهای قوی‌اش بر تداعی‌های خلسه‌آور و رقصان قطعه می‌افزاید.

قسمت سوم باعنوان «جبروت» پا را فراتر می‌گذارد و از همان ابتدا ارکستر ملودی‌ای را در سه‌گاه ارائه می‌دهد. هرچند بارها تا پایان این سه‌گاه درهم می‌شکند و ارکستر هم‌زمان با تغییر رنگ‌های صوتی آن را در یک فضای بدون مد و تنالیته می‌بلعد اما سه‌گاه تا پایان ایده‌ی اصلی این قسمت است. قسمت چهارم که مانند قسمت اول مدت زمانی طولانی و ۱۰ دقیقه‌ای دارد باعنوان «ملکوت» با چگالی نغمگی پایینش در تضاد با دو قسمت پرجنب و جوش قبل از خود قرار می‌گیرد. در این قسمت بیات‌ترک از همان ابتدا توسط ویولنسل به شنونده نشان داده می‌شود و تمامی قطعه حول آن شکل می‌گیرد. صراحت در استفاده از عناصری که بازنمای هویت ایرانی هستند تا آنجا ادامه می‌یابد که در پایان این قسمت تکه‌هایی از اذان رحیم مؤذن‌زاده‌ اردبیلی در بیات‌ترک را می‌شنویم.

در پایان می‌توانید بخشی از «جبروت» را بشنوید.