هر روز

آهنگساز، تنظیم، میکس، کیبورد، بِنجو، بلبل ترنگ، ترومپت، هارمونیوم، ملودیکا، گیتار، پرکاشن و آوا: حمزه یگانه
عود و آوا: امین فولادی
آوا: مجید سالاری 

میکس و مسترینگ: ماکان تقوی

ناشر: تهران، آوای موسیقی هترا
مدیرمسئول: هاتف منتظری

 تاریخ انتشار: سال ۱۳۹۹

در قدمِ اول برای توصیفِ «هر روز» باید نگاهی به آهنگسازش انداخت. درست است که این قدم را در شناختِ هر موسیقیِ‌ای برمی‌داریم، اما این نکته از آن جهت در اینجا مهم‌تر قلمداد می‌شود که «هر روز» به‌تمامی توصیفِ خودِ حمزه یگانه است. تمامِ آنچه که در این سال‌ها از گوشه و کنار از او شنیده شده بود، این‌بار در یک ترکیب حضور دارند.

از این جهت، توصیفِ آلبوم هم کارِ دشواری می‌شود. چراکه اگر کمی یگانه را در صحنه‌ی موسیقی دنبال کرده باشیم، متوجه می‌شویم، همواره، فضاهای مختلفی در کارهای او شنیده می‌شوند. در آلبوم هم با چنین ترکیبی روبه‌روییم. نخست موسیقیِ جَز که چهارچوبِ تمامِ قطعاتِ آلبوم را تشکیل داده است. با این وجود، سایه‌ی سنگینِ موسیقیِ الکترونیک مانع از آن می‌شود که آلبوم تماماً به سوی جَز سوق داده شود.

از طرفِ دیگر، رنگ‌وبوی موسیقیِ جنوب را هم در آلبوم نمی‌توان نادیده گرفت؛ از حضورِ پررنگِ سازی مانندِ بِنجو تا ریتم‌های موسیقیِ جنوب، که پشتوانه‌ی بازی‌های ریتمیکِ یگانه در اغلب قطعات می‌شود. تمامِ این مؤلفه‌های موسیقایی، در کنارِ عادت‌های موسیقاییِ یگانه، از قبیلِ تکرار‌های ریتمیک، شیوه‌ی او در ترکیبِ موسیقی و استفاده از صداهای آکوستیک، «هر روز» را شکل داده‌اند.
اگر به کارنامه‌ی یگانه نگاهی بیندازیم، مؤلفه‌های مشترکِ بسیاری بین «هر روز» و آثارِ پیشینش می‌یابیم؛ در تجربه‌هایی چون «کاهگل» (مؤسسه فرهنگی-هنری باغ شیرین، ۱۳۹۵)، در همکاری با ماهان میرعرب و کاوه سروریان و فعالیتش در گروه داماهی. اما این‌بار موسیقی آزادتر پیش می‌رود. میل به ترکیب دارد، دنیای خالقش را به‌نمایش می‌گذارد و، در آخر، در همانِ دنیا حل و محو می‌شود.

در پایان می‌توانید بخشی از ”بهشت ناامن“ را بشنوید.