زنگانه

رُباب: پریسا پولادیان
سازهای کوبه‌ای (در قطعه‌ی زنگانه): علی رحیمی 

صدابرداری، میکس و مسترینگ: حامی حقیقی
استودیو: شهر صدای پارسیان 

تاریخ ضبط: بهار ۹۹

ناشر: چهارباغ
مدیرمسئول: علی رستمیان

مدت زمان آلبوم: ۳۹:۲۸

«زنگانه» تک‌نوازی رُباب است در دو مجلس. اولی در سه‌گاه، که بخش بیشتری از آلبوم را به خود اختصاص داده و دومی مجلسی است در راست‌پنجگاه، با دو قطعه‌ی بلند در آلبوم. پریسا پولادیان (نوازنده‌ی آلبوم)، که پیش‌تر سابقه‌ی تارنوازی داشته، این‌بار به سراغِ سازی رفته است که در زمانه‌ی حاضر کمتر مجالی برای شنیده‌شدن می‌یابد و، اگر فرصتی هم پیش بیاید، نه در قالب تک‌نوازی، که بیشتر در ترکیبِ گروه‌‌نوازی شنیده می‌شود. «زنگانه»، با قطعاتی ساخته‌ی خودِ پولادیان، فرصتی به‌دست می‌دهد برای شنیدنِ صدایِ رُباب در بستر موسیقی دستگاهی.

در مجلس اول (سه‌گاه)، پولادیان با گوشه‌هایی در سه‌گاه شروع می‌کند و با نواختنِ ضربی‌ای مجلس را خاتمه می‌دهد. در قسمتِ دوم، این روند متفاوت است. به‌جای نواختنِ گوشه‌ها، پولادیان دو قطعه‌ می‌نوازد. قطعه‌ی اولی فضایی شبیه به پیش‌ درآمد دارد و دومی چهارمضرابی است که با سازهای کوبه‌ای (به نوازندگیِ علی رحیمی) همراهی شده است.

رُباب سازی‌ است که از لحاظ ساختاری امکان‌های اجرایی متفاوتی را به نوازنده می‌دهد؛ نکته‌ای که بابک خضرائی در نوشته‌ای در دفترچه‌ی اثر به آن اشاره کرده است. غیر از این، نوشته‌ی خضرائی به غیبتِ سازِ رُباب در کارگانِ موسیقیِ امروز پرداخته، ویژگی‌های صدادهیِ این ساز را ذکر کرده و از ضرورتِ وجود رُباب در بستر موسیقی امروز گفته است. بنا به همین نوشته‌ی همراه آلبوم، پولادیان از مضرابِ عود برای نواختنِ رُباب در این آلبوم استفاده کرده است.

چهارباغ نشری با سابقه‌ی طولانی در تولید و نشر موسیقی است و، در طول سه دهه فعالیت‌اش، بر موسیقی دستگاهی و موسیقی کلاسیک متمرکز بوده. اما عمده‌‌ی فعالیت‌اش را تولید و نشر موسیقی کلاسیک ایرانی تشکیل می دهد و بیشتر توجه‌اش نیز بر گرد‌آوری و انتشارِ جُنگ‌‌های موسیقایی است.

در پایان می‌توانید بخشی از "زنگانه" را بشنوید.