زیسته

آهنگساز، شعر، تنبور تهران، آواز: امیرحسین تفرشی‌پور
بندیر، دهل، کوزه، دمام، دف، هنددرام: علی رحیمی
کلارینت، نرمه‌نای، دودوک باس: یاسر نوازنده‌گرجی 

ضبط، میکس، مسترینگ: پیام سوری
استودیو: آوای دلنواز هنر

ناشر: تلسک
مدیر تولید: ارژنگ آقاجری
تهیه‌کننده: توسعه و تامین محتوای آتور

تاریخ ضبط: تابستان ۱۳۹۸
تاریخ تولید: پاییز ۱۳۹۸
تاریخ انتشار: بهمن ۱۳۹۸

در زیسته، امیرحسین تفرشی‌پور به‌سان خنیاگری از جهان امروزی است که در کوه‌‌ها و دشت‌های اورامان آواز قصه‌های ناکامی‌ها را سر داده باشد. جز قطعات "کشف" و "شکافت" که فضایی متفاوت دارند، مقامات تنبور و موسیقی هورامی منبع تم‌ اصلی‌ آهنگ‌ها و آوازهای این آلبوم هستند. در این اثر، علاوه بر حضور پیوسته‌ی تنبور و سازهای پرکاسیو، در سه قطعه کلارینت، دودوک باس و نرمه‌نای هم حضور دارند که فضای موسیقایی را رنگین نموده‌اند.

تفرشی‌پور در اثر پیشینش، این همانی، نیز به سراغ موسیقی خطه‌ی کردستان رفته و با هم‌نوازان همین اثر، علی رحیمی و یاسر نوازنده‌گرجی، همکاری کرده بوده است. او این اثر را با «تنبور تهران»، که بدین صورت معرفی شده، نواخته است: «تنبورِ تهران سازی برگرفته از تنبور رایج یارسان با تغییراتی در کوک و سیم‌هاست که با هدف بزرگنمایی چندصدایی‌های اصیل تنبور -با اندک تخلص در هارمونی و تکنیک‌های کهن- طراحی شده است.»

ادای مطلب در این آلبوم بر عهده‌ی تنبور و آواز است. برخلاف این همانی، با اشعاری به زبان کردی، تفرشی‌پور اشعار این اثر را به زبان فارسی سروده است. این اشعار روندی چون شعر نو دارند و همه جز "مرگی چنین" که در آن شاعر به معنایی جدید می‌رسد، از یک مفهوم می‌گویند: ناامیدی و پوچی. پیوستگیِ موجود در این اشعار، در روند کلی موسیقایی آلبوم نیز حضور دارد.
آهنگساز، در ساخت این قطعات، از امکانات پلی‌فونالی که ساز تنبور در شکل‌گیری هارمونی در اختیارش می‌گذارد، بهره برده است. او با وجود سایه‌ی بلند مدالیته‌‌ی موسیقیِ منطقه‌ای بر اثرش، استفاده‌ی گسترده‌ای از امکانات تکنیکال تنبور و افکت‌های سازهای پرکاسیو کرده تا زیبایی‌شناسی شخصی‌اش نیز نمایان‌ شود.

در پایان بخشی از «تا عدم» را می‌شنوید.