کتابهایی که حاوی نغمهنگاری مجموعهای از آثار یک یا چند موسیقیدان است جز نمونههای بسیار ابتدایی یا نمونههای پژوهشی، معمولاً کاربرد دوگانه مییابد: آموزش یا اجرای هنری. این دوگانگی سرشته از ابتدا باعث میشود آنگاه که قرار است اجرای ضبطشدهی قطعات هم همراه یا در پیِ نغمهنگاری در دسترس باشد دو راهبرد پیش رو بیاید. یکی این که اجراهای هنری خود مؤلف (یا به ندرت دیگری) از آن آثار در آلبومها یا کنسرتهای متعدد جمعآوری و منتشر شود (در موسیقی کلاسیک ما تقریباً همیشه این امر میسر است چون مؤلف نوازندهی آثار خویش نیز بوده است). دیگری این که خود او یا اغلب کسی از شاگردان و ... قطعات را بنوازد. در شکل اول تأکید اغلب بر شگردهای نوازندگی و بیان هنری است و در شکل دوم بر شمردگی و اجتناب از ظرافتهای پیچیده.
آلبوم موج نو جایی میان این دو شکل دارد، جایی نزدیکتر به شکل دوم. در آن، مجموعِ قطعات کتاب همنامش را سیاوش کامکار اجرا کرده است. با توجه به سطح قطعات مورد بحث و کاربردهایشان (سطح متوسط به بالا برای نوازندگی سنتور)، همزمان شمردگی ریتم و مضراب را که برای درک هنرجویان متوسط لازم است میبینیم (مثل آه سحر) و هم گاهی نزدیک شدن به تفسیر شخصی سنتورنواز نسل سوم خانوادهی کامکار و از لحاظ سلیقهی هنری نزدیک به دیگر عضو نامدار خانواده، اردوان کامکار را (مثل دیدار یا دونوازی شوشتری). از این حیث آلبوم علاوه بر گردآوردن قطعاتی از یکی از سنتورنوازان مهم در تاریخ موسیقی ما لحظاتی شنیدنی دارد زیرا به ندرت پیش میآید که نوازندهای قطعهای از شیوهی دیگری (ولو همخانواده) را بنوازند و تفاوتهای رنگ صوتی و تفسیریاش رنگی تازه به آن آثار ببخشد.
فارغ از این نکتهی شنیداری میتوان به آن دوگانهی پیشین بازگشت و دید چگونه دوبارهخوانیاش نکاتی تازه از رابطهی ما با نغمهنگاری آثار و در یک مرحلهی ژرفتر مفهوم خود نغمهنگاری و اجرا نزد ما میگوید. این خواست همراهی اجرا(ی مورد تائید خود مؤلف) با نغمهنگاریها که خواستی دوطرفه نیز است، افزون بر پذیرفتن نقش آموزشی آثار ممکن است به معنی گستردن دامنهی اقتدار مؤلف بر تفسیر قطعات هم تعبیر شود.
برای خرید و دانلود آلبوم موج نو: آثاری از پشنگ کامکار به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
18 دی 1398