«صوفی» از دقیقترین نامهاییست که تاکنون برای یک آلبوم موسیقی انتخاب شده است. برای شرح این مدعا باید کمی به عقب برگردیم. سال ۱۳۷۹ آلبومی منتشر شد با نام «مستانه» به خوانندگی علیرضا افتخاری و سهتار جلال ذوالفنون که تا امروز به لطف رسانهی ملی زیاد شنیده شده است. همهی تصنیفهای آلبوم -به جز یک مورد- ششوهشتهای مستانهای بودند، هر کدام روی غزلی. هر تصنیف از درآمد یک دستگاه شروع و با دم دستیترین ملودیها بالا و پایین میشد و با چاشنیِ الحان و اطوار آشنای خوانندهی آلبوم نیز همراه بود. چه ایرادی دارد؟
یک شب خوشحال را تصور کنیم و جمعی و بزمی و یک دیوان شعر و سهتار و کسی از جمع که صدایی دارد و خرده ذوقی، و مهمانانی که شاید در طول سال، یک دقیقه هم سراغِ صدای سهتار نروند؛ ولی وقتی چنین حالی مهیاست، چرا که نه! فراموش نکنیم آنچه که در چنین ساحتی اجرا میشود هم، به هر حال موسیقی است. یک موسیقی ایرانیِ دورهمی. قطعات آلبوم «صوفی» هم، حدود هفت سال بعد از انتشار «مستانه»، با رویکردی مشابه ولی با رنگ و لعابی دیگر جمع شدهاند. دو نفر به مهمانان بزم اضافه شده و درخواست میشود آنها هم هنرنمایی کنند.
منتها اگر در بزمِ مستانه کسی حین غزلخوانیها، آن وسط مطایبهای هم میکرد، یا کسی میرفت و دیگری میآمد، ملالی نبود اما در بزم صوفی، صوفیان انتظار دارند همه برای شنیدن موسیقیِ بداههشان سراپا گوش باشند و تفاوتِ پنجضربی و هفتضربیشان با ششوهشتهای مستانهخوانها را متوجه باشند و دلخور خواهند شد اگر کسی به هنرشان بیتوجهی نشان دهد. (روزی روزگاری مستانهخوانها هم چنین بادی به سر داشتند). یک «رِند» لازم است تا در گوشِ صوفیِ مجلس، بیتی از حافظ بخواند و میِ صوفیافکنی به دستشان دهد تا خود را به تبختر از صفای دورهمی محروم نکنند.
برای خرید و دانلود آلبوم صوفی به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.