وقتی کسی با آموختههایی متوسط به واسطهی وضعیت ناهنجار بازار موسیقی بیاید و با ساز هارمونیکا یک آلبوم بازنوازی (شانزهلیزه) منتشر کند و داوران کمسواد (حداقل در قِبال ساز هارمونیکا و اصول موسیقی پاپ) لوح تقدیر جایزهی باربد در شاخهی موسیقی پاپ بدون کلام را به او تقدیم کنند ماحصلی جز این ندارد؛ تولید یک آلبوم دیگر بر همان منوال.
آلبومی با محوریت هارمونیکا (سازدهنی) که بخش عمدهی آن بازنوازی (کاور) است، به دو دلیل در همان بدو امر راه سختی انتخاب کرده است؛ اول اینکه هارمونیکا سازی محدود است و در قالبِ سازِ اصلی پیش برندهی ملودیها، کار را سخت میکند و توانایی حرفهای میطلبد و دوم اینکه بازنوازی به نیت کار هنرمندانه، به ذات، پیچیدگیها و دشواریهایی دارد. در آلبوم «خیابان پنجاه و پنجم» نه نوازنده آنقدر قدرتمند است که با سازی مثل هارمونیکا مخاطب را به حظ و لذت برساند و نه بازنوازیها با تفاسیری بدیع نواخته شدهاند تا آلبوم جایگاهی هنرمندانه پیدا کند.
ارزان بودن هارمونیکا مهمترین دلیل مطرح شدن این ساز در بستر موسیقی بلوز بود، جایی که شکوفا شد. سیاهپوستانی که در نیمهی اول قرن بیستم شرایط به سامانی نداشتند میتوانستد این ساز خیلی ارزان (حدود ده سنت) را تهیه کنند. بعدها کمی ماجرا تغییر کرد و در موسیقی جز و موسیقیهای امروزی هم جایگاهی برای خود دست و پا کرد. به واسطهی محدودیتهای فنی و فیزیکی کسانی که نوازندگانی شاخص برای این ساز محسوب میشوند، کاری کردهاند کارستان که تا به اینجا رسیدهاند؛ توتس تیلمن (Toots Thielemans)، جیمز کاتن، لیتل والتر، جان پوپر و .... برای انجام چنین کاری به ادراکی فراتر از آنچه در این آلبوم حس میشود، نیاز است.
آلبوم هارمونیکا محورِ «خیابان پنجاه و پنجم» در بهترین حالت ممکن آلبومی در سَبک موسیقی سبُک (لایت میوزیک) است البته به دلیل وجود صداهای اضافه و نامانوس - مثل صدای دیستورت (غیرطبیعی) گیتار الکتریک یا حضور مزاحم درامز در برخی جاها، حتی در این سبک هم آلبوم موفقی محسوب نمیشود.
هارمونیکا امیر بهاری خیابان پنجاه و پنجم آزاده مهدوی آزاد
برای خرید و دانلود آلبوم خیابان پنجاه و پنجم به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.