نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)

تگ: نشر و پخش جوان


Adam Abi 00

مرورِ تاریخِ آبی‌رنگ

نویسنده: امیر بهاری

«آدمآبی» آلبومی در ادای دین به بلوز تگزاسی است که به لحاظ سبکی یکی از مهم‌ترین ریشه‌های شکل‌گیری موسیقی هارد-راک و مِتال است و این ادای دین از آغاز آلبوم که به بلوز دهه‌ی هفتاد میلادی گرایش دارد، آغاز می‌شود و به شکل تدریجی به فرم موسیقی متال امروز‌ی‌تر می‌رسد. آلبومی شخصی از «عبدی اوحدی» هنرمند جوان کرمانی، که مروری بر سبک‌های مورد علاقه‌اش هم هست، ولی در عین حال با هوشمندی آهنگ‌سازی و اجرا شده است.

ساختن ریف‌های محکم در حال و هوای سبکی که تقریباً از مد افتاده و ادای دین آگاهانه به ژانر بلوز و هنرمندان و گروه‌هایی چون «جانی وینتر» و «زی‌زی ‌تاپ» از جمله ویژگی‌های جالب توجه این آلبوم است. عنوان آلبوم «آدمابی» که به انگلیسی «Blue Man» نوشته شده، برگرفته از همان عنوان موسیقایی بلوز نواز (Blues Man) است که در عنوان اثر نیز مستتر است. اوحدی در این آلبوم سعی کرده گرفتار علایق نوستالژیک نشود، چیزی که حتا هنوز هم در موسیقی راک ایران اتفاق می‌افتد و برگ برنده او ساختن ریف‌های جذاب با هارمونی‌های نه‌چندان ساده است که تنوع آنها آلبوم را به خوبی تا انتها هدایت می‌کند.

حضور همایون مجدزاده، هنرمند باتجربه‌ی موسیقی راک در ایران، در مسند کسی که پالایش صوتی آلبوم (میکس و مسترینگ) را انجام داده و در چهار قطعه‌ی آلبوم هم لیدگیتار نواخته است، حضوری موثر و پیش‌برنده‌ است. او به عنوان تک‌نواز سعی کرده به حال و هوای آلبوم توجه کند و متفاوت از شخصیت نوازندگی خود در گروه «کهت‌میان» در این آلبوم حضور داشته باشد.

اوحدی خواننده، آهنگ‌ساز، شاعر، گیتاریست و بِیسیستِ «آدمآبی» است و آلبوم با امکانات محدودی تولید شده است؛ ولی نوع صدادهی و دقت در اجرا و پالایش صوتی و هوشمندی در انتخاب صداهای از پیش ساخته شده‌ی درامز باعث شده این محدودیت چندان نمودی نداشته باشد.

اوحدی از معدود فعالان موسیقی راک و متال در ایران است که ظاهراً تلاش کرده تا چشم‌اندازی فراتر از سبک‌های مورد علاقه‌اش داشته باشد و همین نکته یعنی شناخت موسیقیِ فراتر از علایق سبکی، باعث شده تا در جریان موسیقی آلترنیتو ایران آلبومِ مستقلِ کم‌هزینه، ولی تأمل برانگیز تولید کند.

برای خرید و دانلود آلبوم آدمآبی به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 0
10 آذر 1398
Balzan 1

سقوط از نقطه‌ی اوج

نویسنده: امیر بهاری

گاهی اوقات آثار هنری از یک غفلت ساده آسیب بزرگی می‌بینند، اهمالی که شاید چندان هم به مناسبات زیبایی‌شناسانه مرتبط نیست و بیشتر به نوع نگاه پدید‌آورنده باز می‌گردد؛ آلبوم «بالزن» از غفلتی این‌چنینی آسیب می‌بیند. در آغاز، «خوانندگی» نقطه‌ی قوت «بالزن» است، اما وقتی آلبوم را به  پایان می‌بریم، می‌بینیم علت عدم توفیق اثر بوده است. خواننده که از توانایی کم‌نظیری در میان جریان موسیقی آلترنیتو ایران بهره می‌برد، آنقدر مقهور توانایی خویش است که عملاً آلبوم را به بی‌راهه می‌کشاند و تلاش‌های «نیما رمضان» برای ساختن موتیف‌ها و بیت‌های متنوع در طول آلبوم به دلیل مونوتون و تکراری‌شدن کلام (وکال) ناکام می‌ماند.

«بوی کهنه‌ی مهتاب» یک شروع عالی است برای آلبوم؛ هم شخصیت خواننده را معرفی می‌کند و هم بستر موسیقایی را شکل می‎دهد. چند جنس خوانندگی و سبک موسیقی در این قطعه به خوبی ممزوج شده‌اند؛ همه چیز نوید آلبومی موفق را می‌دهد اما در ادامه‌، مسیری که بخش آوازی آلبوم می‌رود آن‌قدر بر نشان دادن توانایی تکنیکی خواننده تمرکز دارد که از شکل‌گیری یک روند پویا در ساختار آلبوم جلوگیری می‌کند.

نیما رمضان که کارهای صداسازی و نوازندگی گیتار و پرداخت موسیقایی کار را برعهده داشته، تلاش‌های قابل تأملی انجام داده است؛ اما به عنوان یک هنرمندِ باتجربه‌، توقع می‌رفت از مسیر یکنواختی که آلبوم در آن سقوط کرده، جلوگیری کند امّا از پس این امر برنیامده است.

در ترانه‌ی «صیاد»، خواننده در فرازهایی، گذری بر «بیات ترک» می‌کند، اتفاق زیبایی که با بهره گرفتن از ایده‌های مشابه آن، امکان داشت سرنوشت دیگری برای آلبوم رقم بخورد.

«امیر بال‌افشان» خواننده‌ای که پیش‌تر با گروه‌های رشت، «ماخولا» و «دوار»، همکاری کرده به نوعی با این آلبوم اولین تجربه‌ی رسمی خود را از سرگذرانده است. آلبومی که پیش از انتشار با ارائه‌ی دو تک‌آهنگ‌ نوید ظهور یک گروه خوش‌آتیه و یک خواننده‌ی مسلط را می‌داد.
«بالزن»، با همه‌ی بحثی که مطرح شد، از آثار مدعی سبک خود محسوب می‌شود؛ ولی پتانسیلی فراتر از این دارد.

برای خرید و دانلود آلبوم بالزن به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 0
01 آبان 1398
No Hengam 1

گشت و گذار در کوچه‌باغ‌ها

نویسنده: سعید یعقوبیان

عناصرِ موسیقیِ جَز گونه‌ی نوهنگام، بی‌جلوه‌گریِ ویژه‌ای (مثلاً با ویرتوئوزیته و تکنیک یا نوسان‌های برجسته در شدت‌وری) کنار هم مسیری آرام و رام را طی می‌کنند. هر مسیر، ابتدا با پرسه زدنِ سازها (سه ساز غربی و یک سه‌تار/تنبور) در یک اشل صوتی مشخص شروع می‌شود و پس از تثبیت یک اتمسفر مدال، آنچه گروه را همگام می‌کند موزون شدنِ موسیقی‌ست که آن نیز همچون عناصر دیگر موسیقی، قرار نیست به دنبال پیچیدگی باشد. حرکت مدال در هر قطعه ثابت نمی‌ماند و مدگردی‌هایی (از پیش تعیین شده) را در طی مسیر از سر می‌گذراند. گاه زمزمه‌ای تک بیتی نیز با موسیقی همراه می‌شود. این گزارشی از موسیقی نوهنگام است.

اما در کنارِ کلان-ساختارِ فرمیِ اجراهای نوهنگام، آنچه که می‌توان ویژگیِ محتواییِ آن دانست، زیربنایِ موسیقی دستگاهیِ آن است. اینکه پیانو و گیتار الکتریک تلاش می‌کنند تا خود را آشنای سه‌تار نشان دهند (مانند آنجا که در بیات ترک، گیتار سعی در تعدیل فواصل دارد) نشان از هدفِ گروه در ایرانی بودنِ موسیقی و شناخت نوازندگان‌‌اش از زبانِ ساز ایرانی دارد؛ چه اغلب، مدگردی‌ها را پیانو و گیتار شروع می‌کنند. در روند اجرا این سه‌تار نیست که باید خود را با دیگران هماهنگ کند بلکه سازهای دیگر هستند که می‌کوشند از چهارچوب دور نشوند. آواز نیز هر جا که وارد می‌شود، در افزودنِ وزنِ فواصل ایرانی به یاریِ گروه می‌آید. با این اوصاف گویی در مسیر حرکت موسیقی در هر قطعه، از گاهِ پرسه زدن تا نقطه‌ی پایانِ‌ِ آن، ساز ایرانی محوری‌تر به نظر می‌رسد. حتا در جنس و رنگ صوتی نیز با توجه به برخوردی که با سازهای الکتریک شده (فضاسازی‌های عموماً حجیم و بم)، ساز ایرانی متمایزتر و نافذتر است. از این حیث تک قطعه‌ای که تنبور این نقش را به عهده گرفته موفق‌تر از آب درآمده ‌است. هارمونیِ فواصل در آن منطقی‌تر و فضاهای صوتی بدیع‌ترند که علاوه بر نقش نوازنده، فواصل موسیقیِ تنبور نیز در این امر بی‌تأثیر نبوده است. در دیگر سو جملات سه‌تار در مُدها سرگردان است و به ندرت یک جمله‌ی شسته رفته از آن شنیده می‌شود. روی چنین موسیقی‌ای سه‌تار باید به خودِ کلاسیک‌اش نزدیک باشد یا اقتضای این نگرش همین سرگردانی و پرسه‌زنی‌ست؟

برای خرید و دانلود آلبوم نوهنگام به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 2.4
04 تیر 1398
bad boro2

بند بازیِ دو نفره

نویسنده: امیر بهاری

«بعد برو» دوئت ماکان اشگواری و امیر صارمی را می‌توان به نوعی جلد دوم آلبوم «دور» تلقی کرد. یک دوئت «گیتار و آواز»ِ رمانتیک که خارج از جریان اصلی موسیقی با کلام ایران قرار می‌گیرد. موسیقی به نسبت قابل قبولی که البته بیم  سقوط در ورطه‌ی تکرار هم در آن مطرح است.

دوئت ماکان اشگواری و امیر صارمی از خلوت بودن فضا نمی‌هراسد و از اینکه درک نشود هم واهمه‌ای ندارد اما این جسارت به همان اندازه که خوب است باعث می‌شود روی مرز باریکی بین سانتیمانتالیسم کلیشه‌ای و رمانس جدیِ شخصی حرکت کند و گاهی به آن سو بلغزد.

شکل خاص ترانه‌سرایی و ساختن ترانه بر اساس اشعار کلاسیک ایرانی در این آلبوم از ویژگی‌های مهم آن محسوب می‌شود. در برخی کارها غزلی از حافظ یا ابیاتی از باباطاهر و ... دستمایه بوده اما تنها عباراتی از آن استخراج شده است تا به زندگی و روحیات امروز ما نزدیک باشد. در ترانه‌های دیگر هم اشگواری سعی کرده تا با استفاده از عباراتی  که از کلمات و ترکیب‌هایی روزمره منتج شده‌اند، فضایی صمیمی در آلبوم خلق کند.  گاهی مواقع این تلقی به وجود می‌آید که در مورد برخی ترانه‌ها عمداً آهنگسازی خاصی صورت نگرفته است تا کلام به بیان گفتار عادی روزمره نزدیک بماند. اما حتا اگر چنین قصدی در میان بوده، آلبوم از آسیب آن دور نمانده است در واقع شاید وقتی کلام در فرم به چنین سمتی حرکت می‌کند، نیاز است که موسیقی تمام و کمال باشد.

«دور»، آلبوم اول این دوئت، از حضور هنرمندان شاخص بسیاری (کریستف رضاعی، بردیا کیارس و ...) بهره برده بود و  بستر موسیقایی آن پیچیده‌تر (نه لزوما بهتر) ولی در عین حال در قیاس با آلبوم دوم منسجم‌تر بود. «بعد برو» یکدست است، حاشیه روی ندارد، جسارت بیشتری دارد و  تمیز اجرا شده و برخلاف «دور» خیلی شخصی و مستقل تولید و منتشر شده است اما با این همه دوئتِ ماکان اشگواری و امیر صارمی در معرض تکرار ایده‌هاست و شاید راهی که در پیش گرفته‌ به جلد سومی از «دور» بیانجامد که ضریب خطای بالایی از تکرار دارد.

برای خرید و دانلود آلبوم بعد برو به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 1.9
02 تیر 1398
55Th Street 00

بازی کوچک با سازِ کوچک

نویسنده: امیر بهاری

وقتی کسی با آموخته‌هایی متوسط به واسطه‌ی وضعیت ناهنجار بازار موسیقی بیاید و با ساز هارمونیکا یک آلبوم بازنوازی (شانزه‌لیزه) منتشر کند و داوران کم‌سواد (حداقل در قِبال ساز هارمونیکا و اصول موسیقی پاپ) لوح تقدیر جایزه‌ی باربد در شاخه‌ی موسیقی پاپ بدون کلام را به او تقدیم کنند ماحصلی جز این ندارد؛ تولید یک آلبوم دیگر بر همان منوال.

آلبومی با محوریت هارمونیکا (ساز‌دهنی) که بخش عمده‌ی آن بازنوازی (کاور) است، به دو دلیل در همان بدو امر راه سختی انتخاب کرده است؛ اول اینکه هارمونیکا سازی محدود است و در قالبِ سازِ اصلی پیش برنده‌ی ملودی‌ها، کار را سخت می‌کند و توانایی حرفه‌ای می‌طلبد و دوم اینکه بازنوازی به نیت کار هنرمندانه، به ذات، پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایی دارد. در آلبوم «خیابان پنجاه و پنجم» نه نوازنده آنقدر قدرتمند است که با سازی مثل هارمونیکا مخاطب را به حظ و لذت برساند و نه بازنوازی‌ها با تفاسیری بدیع نواخته شده‌اند تا آلبوم جایگاهی هنرمندانه پیدا کند.

ارزان بودن هارمونیکا مهم‌ترین دلیل مطرح شدن این ساز در بستر موسیقی بلوز بود، جایی که شکوفا شد. سیاه‌پوستانی که در نیمه‌ی اول قرن بیستم شرایط به سامانی نداشتند می‌توانستد این ساز خیلی ارزان (حدود ده سنت) را تهیه کنند. بعدها کمی ماجرا تغییر کرد و در موسیقی جز و موسیقی‌های امروزی هم جایگاهی برای خود دست و پا کرد. به واسطه‌ی محدودیت‌های فنی و فیزیکی کسانی که نوازندگانی شاخص برای این ساز محسوب می‌شوند، کاری کرده‌اند کارستان که تا به اینجا رسیده‌اند؛ توتس تیلمن (Toots Thielemans)، جیمز کاتن، لیتل والتر، جان پوپر و .... برای انجام چنین کاری به ادراکی فراتر از آنچه در این آلبوم حس می‌شود، نیاز است.

آلبوم هارمونیکا محورِ «خیابان پنجاه و پنجم» در بهترین حالت ممکن آلبومی در سَبک موسیقی سبُک (لایت میوزیک) است البته  به دلیل وجود صداهای اضافه و نامانوس  - مثل صدای دیستورت (غیرطبیعی) گیتار الکتریک یا حضور مزاحم درامز در برخی جاها، حتی در این سبک هم آلبوم موفقی محسوب نمی‌شود.

هارمونیکا امیر بهاری خیابان پنجاه و پنجم آزاده مهدوی آزاد

برای خرید و دانلود آلبوم خیابان پنجاه و پنجم به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 1.3
18 فروردین 1398
We Go Down And Water Rises 1

فراغ بالِ دست و پا بسته

نویسنده: علیرضا جعفریان

کافه‌مآب برایش اصطلاح مناسب‌تری‌ست از غربی‌مآب. اگر اهل کافه‌گردی هم نباشید لابد می‌دانید فضای کافه‌ها با بقیه‌ی نقاط شهر فرق دارد. صندلی‌ها، ظروف، رنگ‌ها، پوسترهایی که به دیوار چسبیده‌اند و خیلی چیزهای دیگر؛ همه‌ی این‌ها، در عین تنوع، رنگ و بو و شخصیت خاصی دارند که می‌توان آن را وجه اشتراک کافه‌های این روزها دانست. در مورد آلبوم «ما پایین می‌رویم و آب بالا می‌آید»، اصلاً از همین عنوان گرفته، تا طرح جلد، شعری که در توضیحات آلبوم نوشته شده و حتا فونتی که برای نوشتن شعر به کار رفته همگی در یک چیز مشترک‌اند: کافه‌مآبی. موسیقی بی‌کلامِ آلبوم هم با قابلیت بالایش در تصویرسازی ذهنی و همچنین توانایی برای همراهی فیلم، بی‌ارتباط با دیگر اجزای کافه‌ایِ آلبوم نیست.

هرچند نوعی تمایل به آهنگسازی در مفهوم غربی‌اش در قطعات پویان منصوری و میثم ستایش دیده می‌شود، اما در هیچ کدام از قطعات دغدغه‌‌ی ارائه‌ی موسیقی ایرانی در تلفیق با موسیقی غربی و یا مثلاً دغدغه‌ی ارائه‌ی چندصدایی موسیقی ایرانی وجود ندارد. در واقع تکنیک‌ها و شیوه‌های آهنگسازی هستند که باعث می‌شوند قطعات، با وجود مواد و مصالح موسیقایی ایرانی، به نوعی غربی به نظر برسند. دوری از دغدغه‌های مرسومِ موسیقایی به سازندگان آلبوم کمک کرده، بدون در نظر گرفتن پیش‌فرض‌های نظری مرسومِ این روزهای جامعه‌ی موسیقی، با فراغ بال و آزادی  هنری بیشتری آهنگسازی کنند.

استفاده از شیوه‌ها و تکنیک‌هایی که صحبتش رفت، در دو قطعه‌ی اول آلبوم، که یکی ساخته‌ی پویان منصوری و دیگری ساخته‌ی میثم ستایش است، در کنار ضبط و صدادهی خوبِ گروهی، موفقیت‌آمیز بوده است. اما مشکل اینجاست که این شیوه‌ها و تکنیک‌ها، به دلیل گستره‌ی محدودشان، خیلی زود تکراری و قابل‌ پیش‌بینی می‌شوند. و اینگونه دست و پای آهنگسازانی که از فراغ بال‌شان صحبت رفت، بسته می‌شود. واضح‌ترین مثال از این مشکل را در مقایسه‌ی یک دقیقه‌ی نخست قطعه‌ی دوم با یک دقیقه‌ی نخست قطعه‌ی چهارم می‌توانیم ببینیم‌: در هر دو دقیقاً ترفند موسیقایی یکسانی به کار رفته و فقط جای سازهای تار و کمانچه با هم عوض شده است. البته تفاوت‌های سبکی نیز در ساخته‌های آهنگسازان آلبوم دیده می‌شود. اما به طور خلاصه، هرآنچه که درباره‌ی کلیت آلبوم گفتیم در قطعات میثم ستایش به شکلی غلیظ‌ و در قطعات پویان منصوری به شکلی رقیق‌تر یافت می‌شوند.

علیرضا جعفریان نشر و پخش جوان ما پایین میرویم و آب بالا می آید پویان منصوری میثم ستایش

برای خرید و دانلود آلبوم ما پایین می‌رویم و آب بالا می‌آید به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 1.8
29 دی 1397
Tehran 3

هیپ هاپِ نامحسوس

نویسنده: امیر بهاری

دو موضوع بحث‌برانگیز در مورد آلبوم «هشتگ تهران» وجود دارد: اول اینکه تلاش شده تا یک آلبوم سر و شکل دارِ موضوعی باشد و دوم اینکه به شکل نامحسوسی بر اساس الگوهای ساختاری موسیقی رپ و هیپ‌هاپ در آن بیت (Beat) سازی شده است.

ممنوعیت موسیقی رپ و هیپ‌هاپ در فضای رسمی که دلایلی غیر موسیقایی دارد، ترسی همگانی را در فضای حرفه‌ای نسبت به این نوع موسیقی به وجود آورده است. (البته که رپرها و مخاطبان‌شان در فضای غیر رسمی فعالیت می‌کنند) و ناخواسته بسیاری از آهنگسازان باب این سبک را به روی خود بسته‌اند. ویژگی مهم «هشتگ تهران» وارد شدن نامحسوس و هوشمندانه به دنیای این نوع موسیقی است.

محمدرضا اصغری و مازیار خواجیان در اولین تجربه دونفره‌شان «هشتگ تهران» را کار کرده‌اند که در مسیر موسیقی آلترنیتو ایران به نسبت کار مهمی است. مهم از این منظر که آنها در جریانی که بیشتر تولیدش بر مبنای موسیقی راک و الکترونیک است سعی کردند با استفاده از فرم آهنگسازی (بیت سازی) در موسقی هیپ‌هاپ با ترفند آوازی‌تر کردن ترانه (لیریک) کاری منسجم ارائه کنند. یعنی اگر بنا باشد به لحاظ سبکی و مایه‌ای(مودی) این آلبوم را دسته بندی کنیم سبک هیپ‌هاپ نقش مهمی در شالوده آلبوم دارد.

هم‌پوشانی‌های هیپ هاپ و «آر اَند بی» این امکان را به آنها داده تا با آهنگسازی اینگونه‌ای ترکیبی از هر دو سبک را با لحن و شیوه خودشان ارائه کنند.

اما این گروه دو نفره به عنوان جوانانی نوجو درموسیقی مستقل ایران نتواسته‌اند به آن اندازه که ملزومات این آلبوم ایجاب می‌کند، آن را ساختارمند کنند. آن سه قطعه‌ی کوتاه زیر ۴۰ ثانیه (که متاسفانه در نسخه بیپ‌تونز حذف شده‌اند) مقدمه‌های خوبی بر قطعات و به بیان دقیق‌تر بخش‌های بعد از خود هستند اما آشفتگی تماتیک باعث ابتر ماندن این تلاش‌ها شده است. این آلبوم می‌تواند درآمدی بر اتفاق‌هایی بهتر در آینده این زوج هنری باشد.

نیما رمضان امیر بهاری هشتگ تهران نشر جوان محمدرضا اصغری گروه #تهران هیپ هاپ رپ مازیار خواجیان مازیار آل داوود راک الکترونیک

برای خرید و دانلود آلبوم هشتگ تهران به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

امتیاز: 1.9
01 دی 1397
بالا